O ZAMAN GÖR ŞİLE'Yİ

O ZAMAN GÖR ŞİLE'Yİ

Geçen senelerin birinde,
Bir öğleden sonra,
Cami sokakta ki,
Yılmaz Levent ağabeye uğradım.
Buyur etti, otutturdu bahçeye bakan,
Odanın kerevetine.
Sağdan soldan konuşurken, laf açıldı Şile'den.
Benim bildiğim yerleri, sende biliyormusun dedi.
Sonra başladı sırasıyla saymaya.
Sen Delikli Taşı, sen Mızraklı Taşı, sen Midyeliği,
Sen Merdivenli taşı biliyor musun dedi.
Unutmuşum, unutulmuş isimler,
Unutulan değerler var Şile'de.
Mızraklı Taş Uçurum altında,
Delikli taş Hıdırellez ayağında duruyor.
Unutuldu gülüm, unutuluyor.
İnce belli Gelincik sigaralarının,
Yeni Harmanların, Siphi Ocaklarının,
Bafra, Birinci, Asker, Köylü sigralarının unutulduğu gibi.
Tabi ki, şimdi Marlbora var, Parlement var, Camel var...
Hıdırellez ayağı, Kızlar hamamı, Midyelik, Kaya çeşmesi,
Papaz burnu, Zeki Müren mağarası, Tavanlı,
Nerede Maşatlık, nerede eski Yalı?
Gülüm benim, gül yüzlüm, benim Bıldırcın gözlüm.
Şimdi, ne Tersaneye Elmacı Mavnaları gelir,
Ne Kumsallara Palamut balıkları serilir,
Ne Süleyman Balıkçı'nın çardağı var,
Ne Kamuran Sarı amca,
Ne Mefaret teyzenin tavşan kanı çayı var.
Tuz binası kayboldu, çekekler hayal oldu.
Şimdi, ne Zümrüt-ü Anka kuşu konar başımıza,
Ne de, bir arada yaşar martılar, karabataklar,
Ağlasak kim duyar, kim bakar göz yaşımıza.
Keşke şimdi, imkan olsada,
Osmanlı İbrahim amcaların, Kapancı Necati amcaların,
Hacı Celal dedelerin, Karaca İbrahim amcaların,
Karga Mehmet amcaların, Bekir Çavuş amcaların,
Tüfekçi Mehmet amcaların, Yalama hocaların,
Sadi Sayın hocaların, Rahmi Gül'lerin,
Fırıncı Osman'ların, Bakkal Yusufların,
Çıkrıkçı İsmail'lerin, Dolmacı Mehmet'lerin,
Mezin Mustafa amcaların, Trabzonlu Halil'lerin,
Turhan Aziz Beler'lerin zamanını yaşasak.
Sen o zaman gör Şile'yi,
Sen o zaman gör dürüstlüğü,
Sen o zaman gör dostluğu,
İnsanlığı o zaman gör,
Erdemi o zaman gör,
O ZAMAN GÖR ŞİLE'Yİ...

10 Mart 1996 - Atılay ERGE