KUZGUNCUK 'TAYIM-ATILAY ERGE

KUZGUNCUK'TAYIM

Şu an Kuzguncuk’tayım.
Perihan Abla’nın çevrildiği sokakta,
Bir çay ocağının önündeyim,
Kocamış bir çınarın dibinde.
Sokak sessiz mi sessiz, sakinleri gibi,
Çay ocağının önünde,
Sağ sola serpilmiş birkaç hasır tabure,
Ve birer küçümen masa,
Bir kaç genç oturmuş sohbet ediyor,
Bu sessizlikte yaşlılar, tavşankanı çay içiyor.
Biraz ileride Kuzguncuk otobüs durağı,
Burası Kuzguncuk’un merkezi,
Geçmişi yâd edenlerin mekânı,
Yalıların camlarında güneş alev alev yanıyor,
Kuzguncuk fıkır fıkır, Kuzguncuk’ta sevda kaynıyor.

Durağın hemen arkasında yorgun ama dik,
Bir ahşap konak denizle dudak dudağa öpüşüyor.
Alt katta yılların İsmet Baba Lokantası,
Masalarda eski dostlar, söyleşip, gülüşüyor.
Yol kenarında yine geçmişten bir anı,
Yıllar yılı hizmet veren bir simitçi dükkânı,
Kuzguncuk çok gizemli, Kuzguncuk’ta her şey bambaşka,
Eskileri dinledim, eskiler anlattı,
Her zaman burada düşermiş gönül,
Yaşam boyu en güzel aşka,

Sol yanda deniz, alabildiğine görkemli,
İstanbul karşı kıyıda dantel dantel,
Anılar, hatıralar, oya oya işlemeli.
Sandallar var deniz de tek tük,
Vapurlar geçiyor içleri sevda dolu,
Karşı sahilde güzellik abidesi Ortaköy,
Genç kız gibi cıvıl cıvıl, güzelim bebek yolu.

Sağda bir manav, yanında bir şirin berber,
Kuzguncukta insanlar tek yürek,
Göz göze, gönül gönüle,
İnsanlar Kuzguncuk’ta hep el eleler.
Denizin kıyısında balıkçılar, ellerinde misina, olta,
Balıkçıların umudu deniz,
Sudan çıkacak istavrit ümitleri.
Bekliyorlar, bekliyorlar,
Beklemeyle geçiyor balıkçıların vakitleri.
Deniz kıyısında banklar var.
Banklara oturmuş, birkaç kara sevdalı,
Kollar birbirine dolanmış, hepsi çok mutlu,
Bir genç kızın nemli göz pınarları.
Bence mutluluktan ağlamış,
Şimdi, şu an onlar için her şey sevgi.
Dünya yansa diyorlar,
Bir avuç samanları yanmazmış.

O anda, bende gönlümü saldım sana doğru,
Pencereye çık, bekle istersen gönlümü,
Pencereni aç, al içeriye
Öp, kokla sana yolladığım gülümü.
Gelmek istersen eğer, düş gönlümün peşine gel.
Ben şu anda, efil efil sen esen,
Ben şu anda, buram buram sen kokan sokaktayım.
Ben şu anda tarihin dile geldiği yerde,
KUZGUNCUK’tayım…

07 Haziran 2008 Kuzguncuk – Atılay ERGE