AYDEDE İLE SOHBET-ATILAY ERGE

ATILAY ERGE ŞİLE'li ŞAİR, YAZAR

AYDEDE İLE SOHBET

Ay bana işve yaptı, göz kırptı gök yüzünden.
Bir parça sevgi düştü, gül kokulu gönlünden.
Eğildim gülü aldım, zevkle onu kokladım,
İnanın iz bulmuştum, düşen gülde kendimden.
Sonra sohbet başladı, bebek yüzlü ay ile.
Dedi, aşık oldum ben, yıldızlardan birine.
Ağzı çok sıkıydı ay'ın, ser verdi sır vermedi,
Onca sohbet sonunda, aşkını söylemedi.
Zühremiydi acaba? yoksa Samanyolu mu?
Uzun boylu yıldız mı?, yoksa kısa boylu mu?
Belki şişman olandır, belki de çok zayıfı.
Dedim bazen hilâlsin, bazende dolunaysın,
Bulunduğun o yerde tek başına naparsın?
Dedi ben hep gülerim, benim çehrem güleçtir,
Beni böyle yaratmış, yaradanım bir tekdir.
Bazen senin üstünden, bir çocuk balık tutar,
Oltasını acaba, bulutlara mı atar?
Bazen güneş tutulur, bazen sen tutulursun,
Kendi halinde cansın, tek başına uyursun.
Dedi, bazen güzeli, hep bana benzetirler,
Şurada ki güzel kız, bir ay parçası derler.
Kimselere karışmam, kimse bana karışmaz,
Rengim benim böyledir, çehremi boya tutmaz.
Bana hep şöyle derler;
Yine aydede çıktı, aydınlattı geceyi,
Seninle özdeşleşti, şu Ağustos böceği.
Adıma türkü yapan, şarkı yapan çok oldu,
Bence en güzelleri;
''Ay beyaz, deniz mavi'', ''Ay doğar aşar gider''
''Ay gidiyor batmaya'', ''Ay doğar bedir Allah''
Bunları yazanlara, süphanallah, maşallah.
Sağdan soldan konuştuk, ben dedim, o dinledi,
Bunca sözün sonunda, sen haklısın demedi.

Baş eğdim selam verdim;

Şükür olsun mevlâ'ya, sen ki kocaman aysın,
Yıldızlarla birlikte, her gece bizle varsın...

10 Nisan 2016 - Atılay ERGE