NEŞET ERTAŞ-ATILAY ERGE

NEŞET ERTAŞ

Vurdum sazın tellerine, siz çıktınız Neşet Ertaş,
O tellerden sesler geldi, Pirimizdir Neşet Ertaş.
Uzun hava, bozlakları, yetim kaldı, öksüz kaldı,
Her türküde her bozlakda, ondan nice izler vardı.

Zahidesi öksüz şimdi, neler gelir bilmem başa,
Ecel denen acı şerbet, bakmıyor ki yaşa başa.
Yetmiş dördü gördü amma, yarınları göremedi,
Kırşehir'e gelen canlar, hangi candı bilemedi.

Bir garip gurbete gitmiş, gör başına neler gelir,
Bu türküyle gönül erir, bu türküyle yürek erir.
Uzun yıllar gurbet eller, yuva oldu hep hocaya,
Hasret kaldı babasına, özlem duydu hep anaya.

Babasıydı Muharrem bey, Kırşehir'in abidesi,
Sazda, sözde hep o vardı, babasının güzel sesi.
Onca canlar toplanarak, can oldular Kırşehir'de,
Dua vardı, niyaz vardı, cenazede, tüm dillerde.

Ahi-Devran camiinde, gözyaşları sele döndü,
Kurtlar, kuşlar şöyle dedi, türkülerde ışık söndü.
Kemal Tahir şöyle demiş, O bozkırın Tezenesi,
Her bellek de var olacak, Neşet Ertaş bülbül sesi.

Bağbaşı'nda mezarlıkta, baba oğul beraberler,
Temiz kalpli bu iki can, bence şimdi cennetteler.
Muharrem'in ayak ucu, Neşet için son mekandır,
Neşet Ertaş bizle vardı, yarın bizle olacaktır...

30 Eylül 2012 - Atılay ERGE

Mekanı cennet olsun Neşet ERTAŞ Hocamızın...